Trip to the Blue Mountains

On Sunday, 16/10, half of our apartment-crew plus a friend went to the Blue Mountains. Alarm went of at 4:30 AM, since we wanted to catch the train at 5:50. Due to our spontanious fellow traveler we ended up taking the train after, but we didn’t mind, just killed the time by sleeping on the couch, haha. We had a two-hour-ride to Katoomba, one of the few cities in the National Park. In this city, the famous Echo Point is located. It is a big touristic look out with a perfect view of the Three Sisters, the Blue Mountains‘ big attraction. As typical tourists, We took heaps of pictures there, of course ;)

Zondag, 16 october (twee weken geleden) zijn we met zn allen naar de Blue Mountains gegaan. De wekker ging om half 5, we wilden om tien voor 6 de trein halen. Omdat we spontaan nog een reisgenootje erbij kregen, zijn we uiteindelijk met de volgende trein pas gegaan, maar dat vonden we helemaaaal niet erg, konden we mooi nog even een tukkie op de bank doen. Na twee uurtjes in de trein kwamen we rond half 10 in Katoomba aan, een van de steden in het nationaalpark. Hier bevindt zich ook het zogenaamde „Echo Point“, een groot touristisch uitkijkpunt, waarvandaan je een heel mooi zicht op de „Three Sisters“ hebt, het hoogtepuntje van de Blue Mountains. Wij moesten natuurlijk weer de typische europese tourist uithangen en hebben behoorlijk wat foto’s gemaakt van de drie grote stenen.

 Echo Point

 The Three Sisters

  

   We started a track that led us directly to the Three Sisters, with a lot of look outs on the way. Once we arrived there, we could even stand on one of the Sisters by passing the Honeymoon Bridge (not that spectacular… just a two-metre wooden bridge :D). And again, a beautiful view! 

 We begonnen onze wandeling op een pad dat ons direct naar de Sisters leidde, we konden zelfs via de Honeymoon Bridge op een van de drie komen (jaaa, ik heb de 3 Sisters aangeraakt!!! :D). De brug zelf stelde niet zo veel voor, twee meter houten planken, dat was het dan… Maar daarvoor hadden we wel een prachtig uitzicht! 

 Two metres of iron called Honeymoon Bridge...

Since we were on top oft he Mountains, we had to go down somehow to see the waterfalls in the forest. So we took 'The Giant Stairway', which is absolutely worthy of its name! It took us about an hour to get down, and I hadn’t expected that part of our daytrip to be already this exhausting! Our legs were trumbling at the end! Fortunately, there were enough benches on the way to take a break. We turned left onto another track. I felt pretty adventurous as we walked through the woods, climbing over giant roots and stones. We stopped at a little open spot with benches and tables to have some lunch. We had all brought  some food so we could have a nice picknick all together. 

Toen moesten we op de een of andere manier naar beneden zien te komen om de watervallen te kunnen zien. Dus zo namen we de ‚Giant Stairway‘ naar beneden, die ondanks dat het omlaag ging onze benen liet trillen, zo stijl en lang was die verdomde trap! Eenmaal beneden namen we een andere weg richting de watervallen. We liepen door een soort oerwoud, gelukkig geen enge beesten tegengekomen! Onderweg kwamen we aan op een open plek waar we gezellig hebben gepicknickt.

 Let the Descending begin...

We moved on with our hike towards the waterfalls. The closer we came, the louder we heard the water running. It was pretty impressive, although my expectations may had been a little too high :D They weren’t all that big, but still, it were the first waterfalls I have seen in my life, so still pretty amazing!

 Daarna liepen we verder richting de watervallen. Hoe dichterbij we kwamen, hoe duidelijker we het water hoorden bruizen. De watervallen zelf waren erg mooi en indrukwekkend, alhoewel mijn verwachtingen volgens mij wat te hoog waren geweest, haha. Ze waren gewoon niet zo gigantisch als de watervallen die ik altijd in gedachten had, maar het waren de eerste die ik ooit in mn leven heb gezien, dus alsnog heel wat! 

But after enjoying the wonderful view, the less nice part of our hike began; we had to walk that mountain all the way up again via some more stairs. It was soo freaking hard, but still one of us managed to walk the stairs so fast that we lost him and couldn’t find him until the end of our trip. So we continued the torture another hour and a half with 5 of us. But the view we got as soon as we arrived back at the top was totally worth it!

Na het bewonderen van de Marguerite Fall kwam jammergenoeg het minder leuke gedeelte van ons uitstapje, want als je dat godganze eind naar beneden bent gekomen, betekend dat natuurlijk ook dat je dat hele stuk uiteindelijk ook weer omhoog moet klimmen!! Dus daar kwamen de traptreden weer, joehoee! We weten nog steeds niet hoe, maar op de ene of andere manier heeft onze vriend Enes het voor elkaar gekregen, in zo’n ongelofelijk tempo die berg op te kllimmen, dat we hem helemaal kwijt zijn geraakt. Dus maar met zn vijfen verder… Maar toen we eenmaal kapot en bezweet boven aankwamen, hadden we het geweldige uitzicht dat alles weer goed maakte.

 ...some more stairs...

We walked back towards Echo Point on the Cliff Walk, on which we (again) had a lot of look outs with some breathtaking views! I was constantly taking pictures, something I got teased with the whole day, but now that I have taken a look at the pictures, I’m happy I did! I love every single one of them!
 

Vanaf daar liepen we (nog steeds zonder Enes, die was het hele eind in zn uppie teruggesprint) de ‚Cliff Walk‘ terug richting Echo Point, waar we weer langs een paar supergoede uitzichtpunten kwamen (waar iedereen natuurlijk weer uren op mij moest wachten zodat ik braaf mn foto‘s kon maken, haha). 

Zoomed in on a waterfall on the other side of the Mountains, probably the one we missed..

Finally we arrived back at Echo Point, where our lost friend had already been waiting for us for an hour. We still don’t know how he did it! But because we were all pretty proud of ourselves having survived this long day with all those bloody stairs, we had some drinks and chips on the terrace next-door to celebrate. On the way back, we were all so exhausted that everyone of us simply slept through the whole train ride (hilarious snorring inclusive :D)
I’m really glad I finally got to go there, the Blue Mountains are so impressive! But at the end of the day, we were all pretty happy to be back in the apartment!

Eenmaal terug bij Echo Point vonden we ook onze sprinter weer terug, die daar blijkbaar al een uur op ons had staan wachten. Na een hele dag duizenden traptreden op en afgelopen te zijn, vonden we dat we wel een borrel verdiend hadden en hebben nog even op een terasje in de buurt gezeten voordat we terugliepen naar het treinstation, ook weer met een super mooi uitzicht op de bergen. Aan het einde van de dag waren we allemaal zo kapot van ons uitje dat het het enige geluid in de trein het harde gesnurk van onze sprinter was. 
Met zn allen hadden we een hardstikke gezellige en avontuurlijke dag met veel gelach, heel veel appels en nog meer foto’s, maar we waren s’avonds toch wel erg blij weer in ons apartement te zitten!